Koło Przewodników Beskidzkich w Krakowie jest jednym z najstarszych kół przewodnickich w Polsce. Zostało założone 22.04.1953 r.
po zakończeniu kursu przewodnickiego z przełomu 1952/53 r., w którym uczestniczyło 122 kandydatów.
Powstało jako Koło Przewodników Terenowych z sekcjami:
– tatrzańską,
– beskidzką,
– terenową.
W wyniku ukończenia kursu  i zdania komisyjnego egzaminu uprawnienia uzyskało 62 przewodników ,w tym uprawnienia beskidzkie 52, tatrzańskie 27
i terenowe 25. Wielu uczestników uzyskało uprawnienia na 3 rodzaje przewodnictwa. Wykłady odbywały się w pomieszczeniach baraku domu wycieczkowego PTTK przy ul. Wenecja w Krakowie a wśród wykładowców byli m.in. prof. Kazimierz Sosnowski, Bogdan Małachowski, Władysław Krygowski. Kierownikiem  kursu był kol. Jacek Rutkowski.
Datę 22.04.1953 r. przyjmuje się powszechnie jako datę powstania Koła Przewodników Beskidzkich oraz bratnich kół – klubów Tatrzańskiego
i Terenowego.  Pierwszym Przewodniczącym tego wspólnego Koła został mgr Wiesław Sanecki.
4 grudnia 1954 r. (styczeń 1955) wyodrębniło się jako samodzielne Koło Przewodników Beskidzkich, a pierwszym przewodniczącym został wybrany
mgr Jan Wątroba. Zarząd Oddziału Krakowskiego PTTK wyposażył pierwszych przewodników w zielone, płócienne opaski z napisem „Przewodnik PTTK nr …”, a legitymacje były odbitkami z powielacza spirytusowego. Jedna z nich znajduje się w Ośrodku Kultury KTG na Markowych Szczawinach.
Odznakę przewodnicką – zwaną popularnie „blachą” –  zaprojektował nasz kol. Jacek Rutkowski  a zatwierdził Zarząd Oddziału.
Pierwszą odznakę emaliowana z wizerunkiem Babiej Góry i napisem „Przewodnik Beskidzki PTTK” wykonała  w ilości 30 szt. firma H.Trebacz Kraków
ul. Stolarska 5-Rynek Gł. 9 (Pasaż Bielaka). Odznakę nr. 1 otrzymał ówczesny Prezes Zarządu Oddziału Krakowskiego PTTK kol. Zb.Jaworski a projektant kol. J.Rutkowski otrzymał odznakę nr. 30. Nasz kolega Zb. Kresek otrzymał odznakę z nr. 11. Druga odznaka została wykonana z chwilą otrzymania uprawnień państwowych w 1961 i miała napis”Przewodnik Beskidzki” bez slowa PTTK. Wzór tej odznaki został w terminie póżniejszym obowiązującym we wszystkich kołach Przewodników Beskidzkich w Polsce. Wykonawca odznaki była firma Kołodziejczyk z Krakowa ul. Starowiślna.
Jednak początki zorganizowanego Przewodnictwa w Oddziale Krakowskim PTTK to Uchwała Zarządu Oddziału z dnia 21.08.1951 r. mianująca 14 tymczasowych przewodników na Beskidy. Przewodnicy ci nie otrzymali jednak żadnych formalnych uprawnień. Dopiero w wykazie datowanym na 20.09.1952 r. figurują nazwiska m.in: Jacka Rutkowskiego, Stefana Reissa, Zbigniewa Jaworskiego, Józefa Łuszczewskiego, Andrzeja Stanocha, Krystyny Jaworskiej, Antoniego Szostaka, Andrzeja Biedrzyckiego, Józefa Szlachetki, Heleny Sawickiej, Adama Alberti, Zbigniewa Kreska i Stanisława Iżyckiego. Otrzymali oni legitymacje i zielone opaski z napisem „Przewodnik PTTK nr …”

Obecnie koło liczy 25 członków i sympatyków posiadających uprawnienia przewodnika beskidzkiego, a kilku kolegów  posiada również inne uprawnienia (przewodnika terenowego, świętokrzyskiego).

Nasz patron – prof. Roman Reinfuss

Urodził się 27.05.1910 r. w Przeworsku, zmarł 26.09.1998 r. w Krzywaczce. Dzieciństwo i młodość spędził w Gorlicach i Tarnowie,
gdzie uczęszczał do gimnazjum i zaczął działać w nielegalnym Związku Młodzieży Socjalistycznej. Będąc w klasie maturalnej został aresztowany, skazany na 3 miesiące więzienia i relegowany ze szkoły bez prawa przeniesienia do innej. W 1931 r. zezwolono mu przystąpić do matury. Zdał ją w Krakowie i rozpoczął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Magisterium uzyskał
w 1935 r., jednak nie miał zamiaru uprawiać zawodu prawnika. Podejmował wędrówki po Beskidzie Niskim, fascynując się kulturą Łemków. Tekst o łemkowskim pasterstwie był jego pierwszym opublikowanym artykułem (ukazał się w niedzielnym dodatku
do „Ilustrowanego Kuriera Codziennego”). W październiku 1936 r. objął asystenturę w Muzeum Etnograficznym w Krakowie, którą zaproponował mu dyrektor Seweryn Udziela, znany  R. Reinfussowi  z okresu studiów prawniczych. Wkrótce potem rozpoczął regularne studia etnograficzne pod kierunkiem Kazimierza Dobrowolskiego. Podczas okupacji opiekował się zbiorami muzealnymi, będąc zatrudnionym w charakterze dozorcy. Studiował archiwalia i literaturę, organizował nielegalne seminaria etnograficzne dla kolegów.

Po II wojnie wrócił na stanowisko kustosza a następnie zastępcy dyrektora muzeum. W 1945 ukończył studia etnograficzne, rok później obronił doktorat na podstawie pracy ”Łemkowie jako grupa etniczna”. Kolejnym etapem jego kariery było zorganizowanie studiów etnograficznych na reaktywowanym Uniwersytecie we Wrocławiu (pracował tam do 1949 r.).W maju 1946 r. został kierownikiem sekcji zdobienia w Państwowym Instytucie Badania Sztuki Ludowej i kierował zespołem aż do 1980 r. kiedy to przeszedł na emeryturę.
W swojej działalności naukowo-badawczej koncentrował się na dwóch zagadnieniach: kulturze ludowej mieszkańców Karpat i sztuce ludowej w Polsce. Jego wykonanych tuż przed wybuchem II wojny ponad 200 fotografii – wydanych w 2015 r. w albumie ”Karpacki świat Bojków i Łemków”, jest niezwykle cennym i wyjątkowym zapisem życia górali karpackich.
Odznaczony Krzyżem Oficerskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Otrzymał również odznakę „Zasłużony Działacz Kultury” oraz złota odznakę „Za opiekę nad zabytkami”.

Spotkania członków Koła

odbywają się w każdą  2. i 4.  środę miesiąca  o godz. 17.00 w siedzibie Oddziału  Krakowskiego PTTK,  Kraków ul. Zyblikiewicza 2b.